നീലക്കണ്ണാടിയിലെ
എന്റെ വയനാടന്‍ ആകാശം
സ്വപ്നങ്ങള്‍
മരിച്ച പച്ചകള്
പിന്നെയും പിന്നെയും
എന്തേ
നീ എന്നെ
വലിച്ചിഴക്കുന്നു
വയനാട്ടിലേക്ക്
കോടമഞ്ഞില്‍
നീന്തിനില്‍ക്കും
ശൂന്യമാം താഴ്വാരങ്ങള്‍
എന്റെ തന്നെ ശൂന്യതയല്ലോ
നീ വിരിച്ച
പച്ചപ്പട്ടില്‍ എവിടെയോ
എന്റെ
സ്വപ്നങ്ങള്‍
പൊരുന്ന ഇരുന്നില്ലല്ലോ
നീ
വെറുമാകാശം മാത്രമല്ല
മേഘങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ
ചുവപ്പന്‍ കാഴ്ചകളൂമാണല്ലോ.
സ്വപ്നങ്ങള്‍
മരിച്ച പച്ചകള്
പിന്നെയും പിന്നെയും
എന്തേ
നീ എന്നെ
വലിച്ചിഴക്കുന്നു
വയനാട്ടിലേക്ക്
കോടമഞ്ഞില്‍
നീന്തിനില്‍ക്കും
ശൂന്യമാം താഴ്വാരങ്ങള്‍
എന്റെ തന്നെ ശൂന്യതയല്ലോ
നീ വിരിച്ച
പച്ചപ്പട്ടില്‍ എവിടെയോ
എന്റെ
സ്വപ്നങ്ങള്‍
പൊരുന്ന ഇരുന്നില്ലല്ലോ
നീ
വെറുമാകാശം മാത്രമല്ല
മേഘങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ
ചുവപ്പന്‍ കാഴ്ചകളൂമാണല്ലോ.
ഒരു പുതിയ ബ്ലോഗ് തുടങ്ങി. വായിക്കുമല്ലോ.
ReplyDeleteവയാടന്‍ ചുരം കടന്നുള്ള ഒരു യാത്ര എന്റെ കുഞ്ഞിലേ സ്വപനമായിരുന്നു. ആ സ്വപ്ന സാക്ഷാത്കാരത്തിനൊടുവില്‍ ഒരു കിനാവ് പോലെ എന്നിലിന്നും വിസ്മയമുണര്‍ത്തുന്ന ഓര്‍മയാണു കോടമഞ്ഞിനെ പിളര്‍ത്തിയുള്ള സാഹസയാത്ര!
ReplyDeleteഈ കവിത വീണ്ടുമെന്നില്‍ വയനാടന്‍സ്മരണയുണര്‍ത്തുന്നു.
വയനാടന്‍ കാറ്റ്
ReplyDeleteവയനാടന്‍ കാട്
വയനാടന്‍ പാത
വയനാടന്‍ മഞ്ഞ് എല്ലാം അനുഭവിക്കാന്‍ പണ്ട് ചൂണ്ടല്‍ വഴിയൊക്കെ ബിസ്സിനസ്സ് ആവശ്യാര്‍ത്ഥം സഞ്ചരിച്ചപ്പോള്‍ ആസ്വദിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ കവിത ഇഷ്ടമായി. ഉടനെ അടുത്തവ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഭാവുകങ്ങള്‍.